Τι σημαίνει αυτή η φράση «ελεγχόμενη χρεοκοπία», η οποία είναι σε όλα τα δελτία ειδήσεων σήμερα; Ακούγεται τόσο λογικό. Νομίζω ότι είναι άλλη μια καταχώρηση στο λεξικό ψεμάτων.
Όταν οι τράπεζες και οι ειδήμονες λένε ελεγχόμενη, εννοούν ελεγχόμενη από τις τράπεζες. Όχι για την Ελλάδα ή τους Έλληνες ή τους Πορτογάλους ή τους Ιρλανδούς.
Η Ελλάδα πρόκειται να χρεοκοπήσει. Όλοι το παραδέχονται τελικά αυτό αφού το αρνούνταν κατηγορηματικά τόσο καιρό. Η γυμνή αλήθεια είναι ότι η ελληνική οικονομία δεν αναπτύσσεται αρκετά γρήγορα ώστε να υπάρχει η παραμικρή ελπίδα ακόμα και να συμβαδίσει με τα χρέη της και τους τόκους τους. Τα χρέη τους συσσωρεύονται γρηγορότερα από ό, τι η οικονομία τους αναπτύσσεται. Στην πραγματικότητα, η ελληνική οικονομία σχεδόν έχει σταματήσει να αναπτύσσεται - λιγότερο από 1% στην καλύτερη περίπτωση.
Έτσι, το «ελεγχόμενο» σχέδιο είναι να δοθούν στην Ελλάδα δάνεια για να παραταθεί ο χρόνος πριν τα μαθηματικά των σύνθετων επιτοκίων και η συστελλόμενη οικονομία καλύψουν τη διαφορά. Σε αυτό το διάστημα το σχέδιο είναι να πληρωθούν κομμάτια του κεφαλαίου με την πώληση οργάνων. Οργάνων του κράτους: Ένα λιμάνι εδώ, ένα τηλεφωνικό σύστημα εκεί. Ο ψαράς πουλάει τη βάρκα και τα δίχτυα του για να καθαρίσει τα χρέη του. Και μετά τι; Ε, μετά, γίνεται τροφή για τον τοκογλύφο και την αγορά χαμηλόμισθης εργασίας.
Όμως, «απωθώντας» το αναπόφευκτο εγείρει το ερώτημα - γιατί το αναβάλουμε; Ποιος ωφελείται από την αναβολή; Εάν η Ελλάδα πρόκειται να χρεοκοπήσει γιατί να μην το κάνει νωρίτερα, αφού εν τω μεταξύ οι Έλληνες υποφέρουν από μαζική βία μέσα στον κοινωνικό τους ιστό και για ποιο λόγο; Σίγουρα όχι για να αποφευχθεί η χρεοκοπία. Γνωρίζουμε ήδη ότι πρόκειται να συμβεί. Είναι απλώς θέμα του πότε θα συμβεί. Επομένως, γιατί αργότερα; Ποιος ωφελείται;
Η απάντηση είναι, οι τράπεζες. Ιδιαίτερα οι τράπεζες της Γαλλίας και της Γερμανίας. Θα ήθελαν την αναβολή της χρεοκοπίας έτσι ώστε όσο περνάει ο καιρός να βελτιώνεται η ευρύτερη οικονομική τους κατάσταση και να είναι σε καλύτερη θέση να δεχθούν τις όποιες απώλειες θα προέρχονται από μια ενδεχόμενη ελληνική χρεοκοπία. Αν αναβληθεί για αρκετό διάστημα τότε δε θα υπάρξουν καθόλου απώλειες. Το οποίο ακούγεται λογικό - για τις τράπεζες. Όμως, ενώ η καθυστέρηση αγοράζει χρόνο, στην κυριολεξία, για τις τράπεζες ώστε να βελτιώσουν την γενικότερη κατάστασή τους, το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει στην Ελλάδα και τον ελληνικό λαό. Όσο περισσότερο παρατείνουν την χρεοκοπία, τόσο περισσότερο αγωνίζονται να ξεπληρώσουν τα χρέη που τους συνθλίβουν, και των οποίων την πληρωμή θα πρέπει να αθετήσουν τελικά, τόσο χειροτερεύει η ευρύτερη κατάστασή τους. Έτσι, το σενάριο του ‘’περιμένω και κινούμαι αργά’’ κάθε άλλο παρά ελεγχόμενο και ομαλό είναι για τον ελληνικό λαό.
Και πάλι θα ρωτήσω, γιατί υποστηρίζεται αυτό το αργό, «ελεγχόμενο», βασανιστήριο της Ελλάδας;
Νομίζω ότι η απάντηση είναι ότι για όσο χρονικό διάστημα το σχέδιο της «ελεγχόμενη χρεοκοπίας», μπορεί να επιβληθεί στους Έλληνες παρέχεται στις τράπεζες μια πολύ νόστιμη προοπτική εκποίησης περιουσιακών στοιχείων ενός ολόκληρου έθνους.
Επειδή αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει στην Ελλάδα. Αυτό που η «ελεγχόμενη» χρεοκοπία παρέχει είναι ένα παράθυρο ευκαιρίας ώστε τα αρπακτικά –οικονομικοί παίχτες, να μπορέσουν να μαδήσουν την Ελλάδα και στο μέλλον, ίσως, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία επίσης, από όλα όσα θα ήταν αδύνατο να αποκτήσουν οι τράπεζες σε οποιαδήποτε άλλη περίσταση.
Εάν έχεις μια επιχείρηση και να αντιμετωπίζεις πρόβλημα κάνεις αίτηση για την προστασία της πτώχευσης. Δηλαδή, προστατεύεις τα περιουσιακά σου στοιχεία από τα αρπακτικά, ενώ προσπαθείς να ξεδιαλύνεις τα χρέη σου, σταματάς να πληρώνεις αυτά που δεν μπορείς, κάνεις συμφωνίες για να πληρώσεις κάποιο μικρό ποσοστό από κάθε χρέος και στη συνέχεια να αναδύεσαι καθαρός αλλά ‘υπό επιτήρηση’. Αυτό ακριβώς είναι που αρνείται να δώσει στην Ελλάδα και τους Έλληνες η κυβέρνησή τους. Το σχέδιο της «ελεγχόμενης χρεοκοπίας», είναι να κρατηθεί η Ελλάδα έξω από την προστασία της πτώχευσης, να συνεχίσει να πληρώνει, να κρατηθεί το έθνος σε μια κατάσταση ημι-αναρχίας και πανικού με φαινομενικά καμία διέξοδο από αυτό το χάος - πέρα από το ξεπούλημα σε τιμές ευκαιρίας όποιου πράγματος γυαλίσει στους πιστωτές - για την όσο το δυνατόν περισσότερο.
Αυτό είναι πολύ ελεγχόμενο, αν είσαι μια από τις τράπεζες. Δε χάνεις τίποτα. Οι φορολογούμενοι στην Ελλάδα και στα δικά σας κράτη χάνουν επειδή παραλαμβάνουν τον λογαριασμό της συντήρησης του βασανιστηρίου μέσα από ατέλειωτες διασώσεις. Οι φορολογούμενοι είναι σαν τον βοηθό του βασανιστή που δουλειά του είναι να αναβιώσει το θύμα με ένα ποτήρι νερό, ώστε να μπορούν να το βασανίσουν λίγο περισσότερο. Οι επιχειρήσεις διάσωσης δε λύνουν τίποτα για την Ελλάδα, αλλά χρησιμεύουν αξιοθαύμαστα για τη διατήρηση της παρούσας κατάστασης «είμαστε ανοικτά για λεηλασίες».
Σε αυτή την ανυπεράσπιστη κατάσταση μπορείς να απογυμνώσεις το ενεργητικό της χώρας για όσο χρονικό διάστημα η τοπική κυβέρνηση μπορεί να κρατήσει το καπάκι πάνω από μια ολοκληρωτική εξέγερση.
Και το καλύτερο από όλα, στο τέλος αυτής της διαδικασίας, θα έχεις μια κατεστραμμένη οικονομία, με αποδυναμωμένους ανθρώπους που θα δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς εργατική νομοθεσία για την προστασία τους – αφού όλα αυτά τα ενοχλητικά πράγματα θα έχουν παραμεριστεί στα όνομα της λιτότητας - και θα είσαι επίσης ο νέος ιδιοκτήτης όλων των περιουσιακών στοιχείων, του λαού, και του έθνους που κάποτε τους ανήκαν.
Δεν είναι μόνο το ότι θα καταλήξεις με ένα απόλυτα συγκαταβατικό έθνος και εργατικό δυναμικό, αλλά έχοντας ένα τέτοιο καταπτοημένο και νικημένο μέρος τόσο κοντά θα χρησιμεύσει ως ένα υπέροχο εργαλείο πίεσης για ξερίζωμα κάθε «περιοριστικής» και «άκαμπτης» εργατικής νομοθεσίας και πρακτικής στις γειτονικές χώρες. Και δεδομένου ότι είναι σαφές ότι για αυτό ακριβώς μιλάει το ΔΝΤ όταν αναφέρεται στο σχέδιο για το μέλλον της Ευρώπης, δε γίνεται να μην δούμε ότι αυτό είναι τουλάχιστον μέρος της πρόθεσής της «ελεγχόμενης χρεοκοπίας».
