Τον Σεπτέμβριο του 2007, δεκατέσσερις μήνες πριν το σχέδιο διάσωσης των Ιρλανδικών τραπεζών, παραιτήθηκα από τη θέση μου ως Εκτιμητής Κινδύνων στην UniCredit Bank Ireland. Το έκανα ώστε να μην ενοχοποιήσω τον εαυτό μου. Έχω περάσει τα τελευταία τρία χρόνια ψάχνοντας για δικαιοσύνη. Τελικά, στις 23 Φεβρουαρίου 2010, είχα την τύχη ο γερουσιαστής David Norris να αναφερθεί στο θέμα στην Ιρλανδική Γερουσία (Seanad Eireann), και να ζητήσει επίσημη απάντηση από τον Υπουργό Οικονομικών, Κο. Brian Lenihan. Ο Γερουσιαστής Norris ολοκλήρωσε την ομιλία του με τα εξής:

"...υπάρχει υπουργική ευθύνη στο θέμα αυτό. Πρόκειται για ένα υπερβολικά σοβαρό θέμα το οποίο έχει καταγγελθεί στην Ρυθμιστική Αρχή. ως αποτέλεσμα, ένας άνθρωπος έχει χάσει τη δουλεία του. Ήταν μια παραίτηση τιμής. Ο βαθμός παραβίασης ήταν 40 φορές παραπάνω από το επιτρεπτό όριο. Αυτό είναι καταστροφικό. Αν δεν είμαστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε το θέμα και το διερευνήσουμε από τη στιγμή που έχει τεθεί ενωπίων της Βουλής, δεν υπάρχει απολύτως καμία ελπίδα για τη διάσωση του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος και της φήμης του.
Έχω κάνει σαφέστατα αιτήματα ως προς την διερεύνηση του θέματος. Πως δύναται η Ρυθμιστική Αρχή να ελέγξει τον ίδιο της τον εαυτό; Πρόκειται για παράβαση ευθύνης. Αυτό είναι το πρώτο θέμα. Το δεύτερο είναι ότι η τράπεζα πρέπει να διωχθεί και να αποκατασταθεί η τιμή του ανθρώπου που συκοφαντήθηκε. Δεν ζητάμε πολλά από το Κοινοβούλιο λέγοντας ότι πρέπει να γίνουν τα παραπάνω. Επιθυμώ η διαδικασία αυτή να ξεκινήσει σήμερα."

http://debates.oireachtas.ie/seanad/2010/02/23/00012.asp


Όσον αφορά την συνέντευξη μου στην ΕΤ3 στην Ελλάδα στις 27 Νοεμβρίου 2012:

"Ο παραιτηθείς Risk Manager της Unicredit Bank (Ireland) Jonathan Sugarman αποκαλύπτει τη πραγματική κατάσταση του τραπεζικού συστήματος στην ελλάδα αλλά και παγκοσμίως, Συγκρίνει την Ελλάδα με την Ιρλανδία ως προς την απέλπιδα προσπάθεια των κυβερνήσεων των δύο χωρών να διασώσουν τις ούτως ή άλλως χρεοκοπημένες τράπεζες, Χαρακτηρίζει την Ελλάδα ώς παράδεισο και καλεί τους έλληνες να παλέψουν για την υπεράσπιση του."
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=aaaxIcOkw3E


Παρακαλώ κάντε κλικ εδώ για να δείτε τη συνέντευξή μου στο τηλεοπτικό κανάλι ABC στην Αυστραλία:


http://www.abc.net.au/foreign/content/2011/s3367080.htm


My e-mail address: Whistleblower.IRL@gmail.com


Tuesday 19 July 2011

'Αλήθεια, Απειλές και το ΔΝΤ' - Golem XIV, 27 Ιουνίου 2011

Αν και κάποιοι από εμάς μπορεί να μη θέλουν να το παραδεχτούν, η μοίρα της Ελλάδας μπορεί να εμπεριέχει κάποιες ενδείξεις σχετικά με το τι μας περιμένει εμάς εδώ στην Ιρλανδία. Το άρθρο του Golem XIV στο blog του σήμερα το πρωί δεν είναι πολύ ενθαρρυντικό κομμάτι για ανάγνωση.

Whistleblower.IRL@gmail.com

---------------------------------------------------------------------------------

"Τρεις άνδρες μίλησαν μέσα στην περασμένη εβδομάδα και με τα λεγόμενά τους δίνουν μια εικόνα της κρίσης που αντιμετωπίζουμε: ο Τζον Λίπσκι, που εκτελεί χρέη επικεφαλής του ΔΝΤ, ο έλληνας αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος, και ο Μέρβιν Κινγκ Διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας.

Σύμφωνα με τον Έλληνα αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, Θεόδωρο Πάγκαλο, η Ελλάδα ‘ίσως αντιμετωπίσει προβλήματα’ στο να περάσει κάποιες από τις μεταρρυθμίσεις που το ΔΝΤ και η ΕΕ θεωρούν αδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις για οποιαδήποτε επόμενη δόση σωτηρίας. Σύμφωνα με
το σημερινό φύλλο της Guardian ο κ. Πάγκαλος πιστεύει ότι το Κοινοβούλιο μπορεί να απορρίψει κάποια μέτρα-κλειδιά για τα οποία επιμένουν το ΔΝΤ και η ΕΕ.
Και η επιμονή τους δεν αλλοιώνεται. Σε μια έκτακτη συνάντηση των Ευρωπαίων Υπουργών Οικονομικών στο Λουξεμβούργο πριν μια εβδομάδα, ο αναπληρωτής διευθυντής του ΔΝΤ, κ. Τζον Λίπσκι,
κατέστησε σαφή τη θέση του ΔΝΤ,
"...η Ευρώπη αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε ένα "σταυροδρόμι. Πρέπει να ενισχυθεί η οικονομική διακυβέρνηση στην Ευρωζώνη και ίσως χρειαστεί να υπάρχει μεγαλύτερη διείσδυση στις εθνικές δομές."
Το ΔΝΤ, εδώ και κάποιο διάστημα, είναι υπέρ της ανακούφισης των πολιτών των κρατών από τα βάρη των δημοκρατικών τους δικαιωμάτων που τους επιτρέπουν να καθορίζουν μόνοι τους την οικονομική τους πορεία και υπέρ της συγκέντρωσης των οικονομικών αποφάσεων σε μια Οικονομική και Χρηματοδοτική Αρχή Παν-Ευρωπαϊκού Επιπέδου.

Σε ολόκληρη την ομιλία του ο κύριος Λίπσκι δεν ανέφερε ούτε μια φορά τις λέξεις «Λαός» ή πολίτες, ούτε τη δημοκρατία.
(Εδώ το πλήρες κείμενο) Ούτε μια φορά. Αυτά που είπε ήταν,

"...Στην Ελλάδα, υπάρχει επί του παρόντος μια επιτροπή που εργάζεται πολύ στενά με τις αρχές ώστε να προσδιοριστούν οι απαραίτητες πολιτικές που χρειάζονται για την στήριξη του προσαρμοστικού προγράμματος για να πάμε μπροστά."

Βοηθάει "τις αρχές " με το "προσαρμοστικό τους πρόγραμμα...." Νομίζω ότι αξίζει να σημειωθεί ότι ο κ. Λίπσκι ήταν ο άνθρωπος που έστειλε το ΔΝΤ στην Χιλή το 1978 αφού ο Αλιέντε είχε ανατραπεί βίαια και τον έλεγχο πήρε ο Πινοσέτ. Στον απόηχο εκείνου του πραξικοπήματος 2700 πολιτικοί αντίπαλοι του Πινοσέτ δολοφονήθηκαν και περίπου 27000 φυλακίστηκαν ενώ πολλοί από αυτούς βασανίστηκαν.

Ο κ. Λίπσκι δεν επέστρεψε στην πατρίδα του ως διαμαρτυρία για τις πράξεις του καθεστώτος του Πινοσέτ. Αντιθέτως έμεινε «βοηθώντας τις αρχές» με το «προσαρμοστικό τους πρόγραμμα».
 Έκανε αυτή τη δουλεία για δύο χρόνια πριν γυρίσει στην Νέα Υόρκη. Ο κ. Λίπσκι όταν δεν είναι στο ΔΝΤ, είναι άνθρωπος της JP Morgan. Ήταν ο επικεφαλής οικονομολόγος τους και μετά ο επικεφαλής της Τράπεζας Επενδύσεών τους. Ο κ. Λίπσκι πιστεύει ότι,
"...τα παγκόσμια προβλήματα απαιτούν παγκόσμιες λύσεις. Στον όλο και πιο διασυνδεδεμένο κόσμο μας, χρειαζόμαστε πολιτικές που είναι σωστές για τα εθνικά συμφέροντα και σωστές για το παγκόσμιο συμφέρον."
Ποιανού τα συμφέροντα πιστεύετε ότι έχει στο μυαλό του όταν μιλάει για «εθνικά» συμφέροντα; Των λαών, τους οποίους ποτέ δεν αναφέρει ή της χρηματοοικονομικής τάξης και των τραπεζών της; Τι πιστεύετε ότι ο κ. Λίπσκι βλέπει ως «σωστό» για το «παγκόσμιο συμφέρον»; Τι αποτελεί παγκόσμιο συμφέρον; Είμαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται για το δικό μου ή το δικό σας συμφέρον πάντως. Αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να ταιριάζει με τα συμφέροντα των τραπεζών για τις οποίες έχει εργαστεί και την τάξη που τις κατέχει και κερδίζει από αυτές τις τράπεζες.

Ο κ. Λίπσκι πιστεύει ότι η Ευρώπη, η δική του Ευρώπη των τραπεζών και των χρηματοοικονομικών συμφερόντων, βρίσκεται σε κάποιο σταυροδρόμι. Ο ένας δρόμος οδηγεί σε μια ουτοπική ελεύθερη αγορά όπου δε γίνεται λόγος για «πολίτες» ή «λαούς» ή «δημοκρατίες», αλλά αντιθέτως το ενδιαφέρον εστιάζεται σε αυτό που είναι «σωστό» για το «παγκόσμιο οικονομικό συμφέρον». Και βέβαια μόνο αυτοί που ζούνε μέσα σε αυτόν τον παγκόσμιο κόσμο των παγκόσμιων τραπεζών, της παγκόσμιας χρηματοδότησης και των παγκόσμιων συμφωνιών μπορούν ενδεχομένως να γνωρίζουν τι είναι καλύτερο. Και συνεπώς πρέπει να τους αφήσουμε στην ησυχία τους, χωρίς αμφισβήτηση από τον αδαή όχλο, να αποφασίζουν αυτό που είναι καλύτερο για την παγκόσμια οικονομία και το 10 τοις εκατό της Ευρώπης και της Αμερικής στους οποίους ανήκει πάνω από το 80% του συνόλου της.

Και τι βρίσκεται στο άλλο μονοπάτι; Εγώ θα το αποκαλούσα δημοκρατία, κράτος δικαίου με πολιτικές που αποσκοπούν στο χτίσιμο μιας πιο καλής και δίκαιης οικονομίας που θα (εξ)υπηρετεί τους λαούς αντί να αναγκάζει εκείνους να την υπηρετούν. Αλλά η χρηματοοικονομική τάξη και οι πολιτικοί μας με αμφισβητούμενη διανόηση δε θα μας αφήσουν να πιστεύουμε σε τέτοια πράγματα. Βλέπουν αυτή την δημοκρατική οδό, την οδό του να κάνουμε τις τράπεζες να πληρώσουν για τα δικά τους χρέη, του να κάνουμε τους ομολογιούχους να αναλάβουν τις δικές τους απώλειες, εντελώς διαφορετικά. Θέλουν να μας κάνουν να το φοβόμαστε αυτό το μονοπάτι.
Η πιο πρόσφατη
 έκθεση του ΔΝΤ σχετικά με την Ευρωπαϊκή κρίση που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα, συμπέρανε ότι,
"Θα καταστεί απαραίτητο να φέρουμε αυτή την μη παραγωγική συζήτηση σχετικά με την αναδιάρθρωση του χρέους σε ένα γρήγορο τέλος."
Γιατί είναι απαραίτητο; «Μη παραγωγική» για ποιόν; Περίεργο δεν είναι που είναι τόσο «απαραίτητο» αυτή η συζήτηση, η δική μου συζήτηση και η δική σας, η Δημοκρατική συζήτηση, να λήξει και μάλιστα γρήγορα;
Και τέτοιου είδους συναισθήματα δεν περιορίζονται στο ΔΝΤ. Η ίδια η δική μας πολιτική τάξη προδίδει εμάς και την δημοκρατία μας επίσης. Ο Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κυβέρνησης, κ. Πάγκαλος, σε συνέντευξή του στην ισπανική εφημερίδα El Mundo, είπε ότι εάν τα μέτρα λιτότητας που επέβαλε το ΔΝΤ δεν γίνουν αποδεκτά και δεν εφαρμοστούν ΤΩΡΑ,
την επόμενη μέρα οι τράπεζες θα περικυκλωθούν από τρομοκρατημένους ανθρώπους που θα προσπαθήσουν να αποσύρουν τα χρήματά τους, ενώ ο στρατός θα βγάλει τα τανκς στο δρόμο …Θα υπήρχαν εξεγέρσεις παντού, τα καταστήματα θα άδειαζαν, κάποιοι θα πηδούσαν από τα παράθυρα …Και όλο αυτό θα ήταν καταστροφικό για την Ευροζώνη στο σύνολό της."
Αυτή είναι μια επανάληψη των απειλών του Χανκ Πώλσον όταν εκφόβιζε το Κογκρέσο των ΗΠΑ για να περάσει το TARP των 700 δις δολαρίων για την διάσωση των Αμερικανικών τραπεζών το 2008. Οι ίδιες απειλές. Τανκς και αναρχία, αλλά με το επιπρόσθετο ρίγος της μαζικής αυτοκτονίας. Με τι είδους σκοτεινές, μακάβριες φαντασιώσεις ταΐζεται αυτός ο άνθρωπος, και από ποιόν;

Είναι θλιβερό το γεγονός ότι ο Πάγκαλος κάνει τέτοιου είδους ανοιχτές απειλές. Είναι γόνος μιας από τις ισχυρές πολιτικές οικογένειες της Ελλάδας. Το ίδιο και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. Η Ελλάδα ανήκει σε και διοικείται από έναν μικρό αριθμό οικογενειών.

Ο παππούς του Πάγκαλου ήταν στρατιωτικός δικτάτορας της Ελλάδας το 1926. Στα νιάτα του ο Πάγκαλος επαναστάτησε ενάντια στην οικογένειά του μεταπηδώντας στη Αριστερά. Τον ακούω τώρα, γερασμένο πια, και τον βλέπω ως έμβλημα της αποτυχίας της παλιάς πολιτικής τάξης και της τάξης της Μεταπολεμικής Ευρώπης. Αριστερά και Δεξιά έχουν αιχμαλωτιστεί από την Ιδεολογία της Ελεύθερης Αγοράς και φοβούνται οτιδήποτε την αμφισβητεί ή την απειλεί.

Το μήνυμά του είναι απλό, «Κάντε αυτό που θέλουν οι τραπεζίτες και η χρηματοοικονομική τάξη ή αλλιώς θα κατεβούν τα τανκς στους δρόμους.»

Και μετά είναι και ο Μέρβιν Κινγκ, Διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας. Αυτή την εβδομάδα είπε κάτι πολύ πιο σημαντικό από ότι ειπώθηκε από οποιονδήποτε άλλο. Όπως
αναφέρεται στους FT,
«Καθ’ όλη την διάρκεια αυτής της κρίσης και από την αρχή της … ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων ήθελε να πιστεύει ότι αυτή ήταν μια κρίση ρευστότητας» είπε ο Σερ Μέρβιν. «Δεν ήταν, δεν είναι. Και μέχρι να το παραδεχτούμε αυτό, δεν πρόκειται ποτέ να βρούμε μια απάντηση σε αυτήν. Ήταν μια κρίση βασισμένη στην φερεγγυότητα  ... αρχικά αυτή των χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων και τώρα των αρχόντων.”
 Συνέχισε,
«Η παροχή ρευστότητας μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για να κερδίσουμε χρόνο», είπε ο Σερ Μέρβιν. «Απλά η πεποίθηση ότι ‘ε, μπορούμε να δανείσουμε λίγο ακόμα’, δε πρόκειται ποτέ να αποτελέσει την απάντηση σε ένα πρόβλημα το οποίο είναι ουσιαστικά πρόβλημα φερεγγυότητας.»
Με λίγα λόγια – τα σχέδια σωτηρίας ΔΕ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ. Και ακόμα περισσότερο, ποτέ δεν επρόκειτο να λειτουργήσουν. Το μόνο που ήταν σχεδιασμένα να κάνουν ήταν να εξαγοράσουν λίγο παραπάνω χρόνο. Αλλά όχι για εμάς. Όχι για εμένα και για εσάς.
Από τη μία, θα θελα να φιλήσω τον κ. Κινγκ γιατί σηκώθηκε και είπε την αλήθεια. Από την άλλη, θα θελα να τον ρωτήσω γιατί περίμενε τόσο καιρό; Γιατί τόσο καιρό κ. Κινγκ; Τι σας κρατούσε;
θα κάνω επίσης και μια μικρή πρόβλεψη. Αν ο κ. Κινγκ συνεχίσει να τα λέει αυτά, η παγκόσμια χρηματοοικονομική τάξη θα ξεκινήσει εκστρατεία σπίλωσης εναντίον του. Θα αρχίσουν να εμφανίζονται φήμες σχετικά με την υγεία του και την κρίση του. Θα αρχίσουν κάποιοι να υπονοούν ότι έχει αρχίσει να τα χάνει λιγάκι και ότι πάσχει από γεροντική άνοια.
Τώρα ας τοποθετήσουμε αυτά τα τρία πράγματα μαζί. Αυτό που μας έχει πει ο κ. Κινγκ είναι ότι η χρηματοοικονομική τάξη γνώριζε και γνωρίζει, ότι τα σχέδια σωτηρίας δεν έχουν να κάνουν με την αποκατάσταση. Έχουν να κάνουν με την διάσωση ενός συστήματος που έχει καταστήσει το 1% του Δυτικού Κόσμου αφάνταστα πλούσιο και ισχυρό. Πέρα από κάθε μέτρο και ίσως πέρα από κάθε λογικό περιορισμό.

Αυτό που λέει ο κ. Λίπσκι, μας δείχνει ότι η Παγκόσμια Χρηματοοικονομική Τάξη δεν νοιάζεται. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να προστατέψουν το σύστημα που τους κάνει αυτό που είναι και τους δίνει αυτά που έχουν. Ο
κ. Λίπσκι δεν βλέπει καν ανθρώπους σαν εσάς κι εμένα. Δεν αποτελούμε μέρος της ανησυχίας του.
Και εκείνοι τους οποίους εκλέξαμε, ο κ. Πάγκαλος και οι όμοιοί του είναι τελειωμένοι, εξαθλιωμένοι, φοβισμένοι και ηθικά αλλοιωμένοι.

Πρέπει να κοιτάξουμε αναμεταξύ μας τώρα για λύσεις, ή να πάρουμε την κάτω βόλτα για να καταστρέψουμε τον καθένα μας ξεχωριστά."







Thursday 14 July 2011

Μεσημεριανή Ενημέρωση Τρίτης από την Ιταλία - 12 Ιουλίου 2011


Η διαπραγμάτευση των μετοχών της UniCredit σταμάτησε στο χρηματιστήριο του Μιλάνου καθώς οι ιταλικές τράπεζες επεκτείνουν τις ζημιές τους.

12 Ιουλίου , 2011, 3:56 πμ

Dan Liefgreen

Η διαπραγμάτευση των μετοχών της UniCredit σταμάτησε προσωρινά μετά την πτώση τους κατά 7% στο χρηματιστήριο του Μιλάνου, καθώς οι ιταλικές τράπεζες επέκτειναν τις ζημιές τους Το ιταλικό χρηματιστήριο γενικά παύει τη διαπραγμάτευση μιας μετοχής όταν οι διακυμάνσεις υπερβαίνουν το 5% από την τιμή ανοίγματος. Η με έδρα το Μιλάνο μεγαλύτερη τράπεζα της Ιταλίας UniCredit διαπραγματεύεται στο χαμηλότερο σημείο της από τις 9 Μαρτίου 2009. Η Intesa Sanpaolo SpA, ο Νο 2 δανειστής της χώρας έχασε 7,3% και η μετοχή της διαπραγματευόταν στα 1,44 ευρώ, με πτώση 5,6%, στις 9:27 πμ.


http://www.businessweek.com/news/2011-07-12/unicredit-shares-halted-in-milan-as-italian-banks-extend-losses.html




Η μεγάλη πτώση των ιταλικών αγορών φέρνει την κρίση χρέους στο μεγαλύτερο οφειλέτη της Ε.Ε.
12 Ιουλίου, 2011

Andrew Davis
12 Ιουλίου (Bloomberg)

Η κατάρρευση των ιταλικών αγορών υπεραντιστάθμισε τις προσπάθειες των διαμορφωτών της πολιτικής να σταθεροποιήσουν τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας, καθώς η κρίση χρέους της ευρωζώνης άγγιξε τον μεγαλύτερο οφειλέτη της Ευρώπης.

Τα ιταλικά ομόλογα έπεσαν για έβδομη μέρα και το κόστος δανεισμού της χώρας σκαρφάλωσε περισσότερο από το μισό σε δημοπρασία εντόκων γραμματίων 6,75 δις ευρώ (9,4 δις δολ.) σήμερα. Οι μετοχές ισοστάθμισαν τις απώλειες αφού έπεσαν σε χαμηλό δύο ετών. Οι προειδοποιήσεις των οίκων αξιολόγησης Moodys Investors Service και Standard & Poors σχετικά με τη δυνατότητα της Ιταλίας να διαχειριστεί το χρέος της, που συνέπεσαν με τις εσωτερικές συγκρούσεις της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι για το σχέδιο δημοσιονομικών περικοπών, πυροδότησε το ξεπούλημα.

«Όταν η Ιταλία, που αποτελεί την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία και από τα ιδρυτικά μέλη της Ε.Ε., εισέρχεται σε μια πολύ σοβαρή πίεση των αγορών, είναι σημάδι ότι η κρατούσα χρηματοπιστωτική και τραπεζική κρίση έχει φθάσει σε ένα κεντρικό συστημικό στάδιο» έγραψε ο Vladimir Pillonca οικονομολόγος της Societe Generale SA στο Λονδίνο σε ενημερωτικό του σημείωμα στους επενδυτές σήμερα.

Οι εξελίξεις στην Ιταλία υποβάθμισαν την αδυναμία της Ευρώπης να αντιμετωπίσει την κρίση που ξεκίνησε στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 2009 και οδήγησε σε προγράμματα διάσωσης στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Οι υπουργοί οικονομικών δεν κατόρθωσαν να συμφωνήσουν στο πώς θα κατανείμουν το κόστος ενός δεύτερου πακέτου διάσωσης για την Ελλάδα, που θα χρηματοδοτηθεί κυρίως από τις συμμάχους χώρες της Ε.Ε., περιλαμβανομένης της Ιταλίας.

…. Η απόδοση των δεκαετών ιταλικών ομολόγων ανήλθε κατά 7 μονάδες βάσης στο 5,76% αφού είχε φθάσει στο 5,96% νωρίτερα, το υψηλότερο σημείο από το 1997. Το περιθώριο απόδοσης σε ευρώ που οι επενδυτές ζητούν έναντι των γερμανικών ομολόγων έφθασε το επίπεδο των 348 μονάδων βάσης σε ευρώ, πριν συρρικνωθεί στις 311 μονάδες βάσης.

…. Η διαπραγμάτευση των μετοχών της UniCredit SpA της μεγαλύτερης ιταλικής τράπεζας έπρεπε να ανασταλεί στο κατώτατο όριο διακύμανσης, αφού βυθίστηκε περισσότερο από 7%, ωθώντας τον δείκτη – ορόσημο FTSE MIB κάτω κατά 4,8%. Η UniCredit, ένας από τους μεγαλύτερους κατόχους ιταλικών ομολόγων, ισοφάρισε τις ζημιές και ανήλθε κατά 4,5% ΣΤΑ 1.206 ΕΥΡΏ στις 11:40 στο Μιλάνο. Ακόμη και με την ανάκαμψη αυτή, η έπεσε κατά 22% το μήνα αυτό, χάνοντας περί τα 9 δις ευρώ σε αγοραία αξία.

…. Οι αποδόσεις των ιταλικών ομολόγων πλησιάζουν την «καταστροφή», σύμφωνα με τον επικεφαλής του τμήματος σταθερού εισοδήματος της χρηματιστιστικής εταιρίας Evolution Securities Ltd Η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία όλες έλαβαν διεθνή βοήθεια αφού οι αποδόσεις των δεκαετών τίτλων ανήλθαν άνω του 7%.

Η Ιταλία έχει ομόλογα αξίας υψηλότερης από 500 δις ευρώ, τα οποία λήγουν τα επόμενα τρία έτη. Είναι περίπου διπλάσια από τα 256 δις ευρώ που δόθηκαν στα πλαίσια των τριετών χρηματοδοτικών προγραμμάτων στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.

Με μέγεθος 120% του Α.Ε.Π., το χρέος της Ιταλίας είναι το δεύτερο μεγαλύτερο μετά από αυτό της Ελλάδας στην Ε.Ε. Το 1,8 τρις ευρώ του δανεισμού της σε ονομαστικό μέγεθος είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα του χρέους της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας.

Ο Άξονας της Καταστροφής – Ενημέρωση Δευτέρας από Golem XIV, 11 Ιουλίου 2011

Η Ιταλία λοιπόν κάνει την δουλεία της Ευρώπης και του Ευρώ όπως ακριβώς υποπτευόμουνα ότι θα γίνει.

Η άλλη μεγάλη τράπεζα της Ιταλίας, η Intesa Sanpaolo μόλις η τιμή της μετοχής της έπεσε κατά 6% διέκοψε τις συναλλαγές. Όλα τα Ευρωπαϊκά χρηματιστήρια είναι πεσμένα και μάλιστα κατά πολύ. Τα χρηματιστήρια της Γαλλίας και της Γερμανίας είναι κάτω κατά 2% και πλέον, ενώ αυτά της Ισπανίας και της Ιταλίας έχουν πέσει κατά 3% και 3.24 % αντίστοιχα όπως φαίνεται στις 14.16 GMT.

Και το Ευρώ βυθίζεται έναντι του Ελβετικού Φράγκου πάλι.  Τώρα πλήττεται η επιχειρηματική δραστηριότητα της UniCredit στην Ανατολική Ευρώπη. Αναρωτιέμαι σε ποιο βαθμό είναι καθαρή κερδοσκοπία με τα CDS και ανοικτές πωλήσεις (short selling) και σε ποιο βαθμό φυγή κεφαλαίων. Είναι σίγουρο ότι πρόκειται και για τα δύο αλλά αναρωτιέμαι ποια είναι η κυρίαρχη τάση;

Ένα πράγμα είναι σίγουρο – Ελλάδα και Ιταλία θα κάνουν ένα υπέροχο ζευγάρι.

Θυμηθείτε ότι το άλλο κράτος (εννοώ εκτός της Ιταλίας) του οποίου οι τράπεζες έχουν εκτεθεί/ δραστηριοποιηθεί στον τραπεζικό τομέα στην Ουγγαρία και τη γύρω περιοχή είναι …σωστά το μαντέψατε, η Ελλάδα. Έτσι, καθώς τα νομίσματα στην Ουγγαρία, Ρουμανία και Βουλγαρία πέφτουν ανεξέλεγκτα σε σχέση με το Ελβετικό Ευρώ, οι Ιταλικές και οι Ελληνικές τράπεζες θα νιώσουν τις επιπτώσεις των στάσεων πληρωμών. Τα δύο τρίτα του ανεξόφλητου χρέους στην Ουγγαρία, τη Ρουμανία, και την Βουλγαρία είναι σε Ελβετικά φράγκα.