Τον Σεπτέμβριο του 2007, δεκατέσσερις μήνες πριν το σχέδιο διάσωσης των Ιρλανδικών τραπεζών, παραιτήθηκα από τη θέση μου ως Εκτιμητής Κινδύνων στην UniCredit Bank Ireland. Το έκανα ώστε να μην ενοχοποιήσω τον εαυτό μου. Έχω περάσει τα τελευταία τρία χρόνια ψάχνοντας για δικαιοσύνη. Τελικά, στις 23 Φεβρουαρίου 2010, είχα την τύχη ο γερουσιαστής David Norris να αναφερθεί στο θέμα στην Ιρλανδική Γερουσία (Seanad Eireann), και να ζητήσει επίσημη απάντηση από τον Υπουργό Οικονομικών, Κο. Brian Lenihan. Ο Γερουσιαστής Norris ολοκλήρωσε την ομιλία του με τα εξής:

"...υπάρχει υπουργική ευθύνη στο θέμα αυτό. Πρόκειται για ένα υπερβολικά σοβαρό θέμα το οποίο έχει καταγγελθεί στην Ρυθμιστική Αρχή. ως αποτέλεσμα, ένας άνθρωπος έχει χάσει τη δουλεία του. Ήταν μια παραίτηση τιμής. Ο βαθμός παραβίασης ήταν 40 φορές παραπάνω από το επιτρεπτό όριο. Αυτό είναι καταστροφικό. Αν δεν είμαστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε το θέμα και το διερευνήσουμε από τη στιγμή που έχει τεθεί ενωπίων της Βουλής, δεν υπάρχει απολύτως καμία ελπίδα για τη διάσωση του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος και της φήμης του.
Έχω κάνει σαφέστατα αιτήματα ως προς την διερεύνηση του θέματος. Πως δύναται η Ρυθμιστική Αρχή να ελέγξει τον ίδιο της τον εαυτό; Πρόκειται για παράβαση ευθύνης. Αυτό είναι το πρώτο θέμα. Το δεύτερο είναι ότι η τράπεζα πρέπει να διωχθεί και να αποκατασταθεί η τιμή του ανθρώπου που συκοφαντήθηκε. Δεν ζητάμε πολλά από το Κοινοβούλιο λέγοντας ότι πρέπει να γίνουν τα παραπάνω. Επιθυμώ η διαδικασία αυτή να ξεκινήσει σήμερα."

http://debates.oireachtas.ie/seanad/2010/02/23/00012.asp


Όσον αφορά την συνέντευξη μου στην ΕΤ3 στην Ελλάδα στις 27 Νοεμβρίου 2012:

"Ο παραιτηθείς Risk Manager της Unicredit Bank (Ireland) Jonathan Sugarman αποκαλύπτει τη πραγματική κατάσταση του τραπεζικού συστήματος στην ελλάδα αλλά και παγκοσμίως, Συγκρίνει την Ελλάδα με την Ιρλανδία ως προς την απέλπιδα προσπάθεια των κυβερνήσεων των δύο χωρών να διασώσουν τις ούτως ή άλλως χρεοκοπημένες τράπεζες, Χαρακτηρίζει την Ελλάδα ώς παράδεισο και καλεί τους έλληνες να παλέψουν για την υπεράσπιση του."
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=aaaxIcOkw3E


Παρακαλώ κάντε κλικ εδώ για να δείτε τη συνέντευξή μου στο τηλεοπτικό κανάλι ABC στην Αυστραλία:


http://www.abc.net.au/foreign/content/2011/s3367080.htm


My e-mail address: Whistleblower.IRL@gmail.com


Tuesday, 10 July 2012

Μια παρατήρηση σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού χάους

Ένας φίλος μου προώθησε το παρακάτω αυτή την εβδομάδα. Δεν έχω ιδέα ποιος είναι ο συντάκτης της παρούσας επιστολής προς τους Financial Times, αλλά νομίζω ότι οι παρατηρήσεις του αποτελούν τροφή για σκέψη. Ειδικά σε μια εποχή που οι εφημερίδες  βρίθουν από τις κατευναστικές  φωνές των «Αγαπητών», αλλά επικίνδυνα ανίκανων,  ηγετών μας. Πολύ καλά τα είπατε κύριε  Z.G. Herman, όποιος κι αν είστε, όπου κι αν βρίσκεστε.

"Έχουμε υποστεί τέτοια πλύση εγκεφάλου από τις ταινίες του Hollywood ώστε να ποθούμε διακαώς το ευτυχές τέλος κάθε φορά που υπάρχει μια κρίση, αλλά δεν είμαστε διατεθειμένοι να αλλάξουμε τίποτα για να το αποκτήσουμε. Ποια η σημασία της νίκης κάποιων πολιτικών κομμάτων στις Ελληνικές εκλογές; Απολύτως καμία. Θα πρέπει να σχηματιστεί κυβέρνηση, η κυβέρνηση να εφαρμόσει κάποια πραγματικά τα αναγκαία μέτρα (και είναι ακόμα ασαφές ποια είναι αυτά) και, κυρίως ο λαός θα  πρέπει να είναι σε θέση να λειτουργήσει κανονικά μέσω αυτών των μέτρων. Και αυτό είναι μόνο η περίπτωση της Ελλάδας.


Η Ισπανία είναι η επόμενη, μετά η Ιταλία, και ύστερα ακόμη και οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης για να μην αναφέρω τις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ινδία, την Αυστραλία και όλους τους υπόλοιπους. Γιατί;


Γιατί αυτό που "παρακολουθούμε" δεν είναι μια ελληνική τραγωδία, ούτε καν ισπανική, ούτε καν ευρωπαϊκή. Ολόκληρος ο κόσμος συνεχίζει να πιέζετε πεισματικά ακολουθώντας ένα σύστημα που βασίζεται στην ψευδαίσθηση της συνεχούς ποσοτικής οικονομικής ανάπτυξης σε ένα κλειστό, πεπερασμένο σύστημα, απαιτώντας υπερπαραγωγή και υπερκατανάλωση βασιζόμενο σε ένα συνεχώς αυξανόμενο χρέος. Σκάμε φούσκα μετά τη φούσκα προσπαθώντας να εξαπατήσουμε το σύστημα, μα ζούμε μέσα σε αυστηρούς φυσικούς νόμους που δεν μπορούν να πέσουν θύματα απάτης. Και σήμερα, μας ανακάλυψαν.


Και σα να μην έφτανε όλο αυτό το απατηλό όνειρο, βρισκόμαστε εν μέσω ενός παγκόσμιου,  πλήρως διασυνδεδεμένου συστήματος, με άλλα λόγια, είμαστε δεμένοι ο ένας με τον άλλο πάνω σε ένα πλοίο που βουλιάζει.


Ποια είναι λοιπόν η επόμενη μας κίνηση; "

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Financial Times, 18 Ιουνίου 2012.